Ben toprağını bekleyen bir minareyim Balkan'da/ Yaşımı çoktan unuttum, tutamam aklımda/ Türkler gideli çok oldu bu topraklardan / Kubbem, duvarlarım yıkıldı dayanamadı ayrılığa / Günde beş kere ezanlar yükselirdi şerefemden arşa/ Bahçemdeki mezarlar çoktan karıştı toprağa/ Yoktur okuyan bir Fatiha meftalara/ Şimdi yalnızım buralarda/ Her gün ağlarım çaresiz kaldığıma/ Kolum kanadım kırık daha ne kadar dayanırım bu yalnızlığa / Bir bekçi gibi beklerim emaneti Eğla'da*/*
Sanki susuyorken bir şeyler anlatmaya çalışır gibi, yaşadıklarının yükü ağır gelmiş zor taşır gibi, gidenlere inat oraları bekleyen bir nefer gibi, şerefenin üzerinden külahı yıkılmış kolu kanadı kırılmış acı çeker gibi, bir ezan sesine hasret gibi, bir zamanlar burada yaşayan Türkler gelsin diye bekler gibi....Makedonya Kocacık Egla... Eski yerlere hep bir anlam yüklerim, onlarında Bir ruhu, bir canı var, bir kokusu var diye düşünürüm, bir zamanlar avlusunda çocuklar koşturur, odalarından cıvıltılar gelir adeta canlıdırlar.
